- INFORMATIE BETREFT ALLE PARAGILITY WORLD CHAMPIONSHIPS ( 2002 t/m 2023)
(klik op voor informatie)
IMCA & PAWC 2024 informatie op : https:/pawc-imca2024.pt (4 t/m 8 september 2024)
- DEELNEMERS PARAGILITY WORLD CHAMPIONSHIP (alle landen, bijgewerkt t/m 2023)
(klik op voor informatie)
- MIJN HONDEN
(klik op voor informatie )
- VERSLAGEN WEDSTRIJDEN EN DEMONSTRATIES
(klik op voor informatie)
– laatste: deelname aan de 20e ParAgility World Championship 2023 in Nederland
MIJN START IN AGILITY:
Ik ben in 1996 gestart met training agility (behendigheid) met mijn hond Cindy (zij was toen 5 jaar oud) dit n.a.v. het t.v- programma “Natte Neuzen”. Ik was direct laaiend enthousiast.
Ik had al wat ervaring met hondentraining omdat ik zelf mijn honden opleid om mij hulp te bieden zoals dingen pakken en oprapen,kleding helpen uittrekken ( zoals jas, schoenen en sokken) deuren openen en sluiten, meegaan in winkels en rolstoeltaxi.
Na veel trainen in de gewone groepen behaalden wij de behendigheidsdiploma’s en konden gaan deelnemen aan de landelijke competitie georganiseerd door Cynophilia (Stichting Gedrag, Gehoorzaamheid en Behendigheid).
Als enige deelneemster in een rolstoel (destijds) ben ik enthousiast geaccepteerd als handler (begeleider van de hond).
Cindy heeft op 06-09-1998 haar eerste ” uitmuntend ” gehaald, maar dit was tevens haar laatste. Ze heeft alleen in de A-klasse gelopen.
Cindy ging in 1999 met
” pensioen “, gestopt vanwege gezondheidsproblemen.
Cindy is overleden op 13 juli 2004 aan een bottumor, na een geweldig hondenleven.
Zij heeft tot ’t laatste moment enthousiast gewerkt als hulphond.
Cindy heeft mij in de agility-sport gebracht, daar ben ik haar nog steeds enorm dankbaar voor…………………………………………….Hartstikke bedankt Cindy!!
In 2002, in samenwerking met de organisatie van de International Mix & Breed Championship Agility (IMCA), wereldkampioenschap agility valide handlers, de ParAgility World Cup opgericht (PAWC), wereldkampioenschap agility voor handlers met een beperking.
Lees meer hierover bovenaan deze pagina
(informatie alle Para-Agility World Championships) !
Ik ben geboren met de spierziekte A.M.C. en hierdoor op 30 jarige leeftijd afhankelijk geworden van een elektrische rolstoel.
Een probleem voor ons in deze sport is mijn snelheid en wendbaarheid als handler.
Mijn elektrische rolstoel is veel langzamer dan de meeste snel rennende handlers, tevens kan een lopende handler makkelijker en sneller draaien dan een rolstoel. Ook zijn de buitenterreinen waar de wedstrijden gehouden worden niet altijd geschikt om met de rolstoel te kunnen rijden en bij nat weer slecht begaanbaar. Op een tapijtmat in een hal gaat het beter!
Doordat mijn honden mij hulp bieden, zijn zij erg alert en blijven graag dicht bij mij in de buurt. Dit geeft ’n extra “handicap” binnen de behendigheidsport.
Daarom is het erg belangrijk de hond van je weg te kunnen sturen en deze zo zelfstandig mogelijk het parcours te kunnen laten lopen!
Dit vergt extra training, maar geeft het beoefenen van deze sport voor ons ’n extra uitdaging!
Susan Rekveld ( 1998)